Amhrán Na BhFiann

Peadar Kearney | Gaelic

Seo dhibh a cháirde duan Óglaigh
Cathréimeach briomhar ceolmhar
Ár dtinte cnámh go buacach táid
‘S an spéir go min réaltogach
Is fonnmhar faobhrach sinn chun gleo
‘S go tiúnmhar glé roimh thíocht do’n ló
Fé chiúnas chaomh na hoiche ar seol
Seo libh canaídh Amhrán na bhFiann

Sinne Fianna Fáil
A tá fé gheall ag Éirinn
buion dár slua
Thar toinn do ráinig chugainn
Fé mhóid bheith saor
Sean tír ár sinsir feasta
Ní fhagfar fé’n tiorán ná fé’n tráil
Anocht a théam sa bhearna bhaoil
Le gean ar Ghaeil chun báis nó saoil
Le guna screach fé lámhach na bpiléar
Seo libh canaídh Amhrán na bhFiann

Cois bánta réidhe, ar árdaibh sléibhe
Ba bhuachach ár sinsir romhainn
Ag lámhach go tréan fé’n sár-bhrat séin
Tá thuas sa ghaoith go seolta
Ba dhúchas riamh d’ár gcine cháidh
Gan iompáil siar ó imirt áir
‘S ag siúl mar iad i gcoinne námhad
Seo libh, canaídh Amhrán na bhFiann

A bhuíon nách fann d’fhuil Ghaeil is Gall
Sin breacadh lae na saoirse
Ta scéimhle ‘s scanradh i gcroíthe namhad
Roimh ranna laochra ár dtire
Ár dtinte is tréith gan spréach anois
Sin luisne ghlé san spéir anoir
‘S an bíobha i raon na bpiléar agaibh
Seo libh, canaídh Amhrán na bhFiann

Amhrán na bhFiann (The Soldier’s Song) was written in 1907 by Peadar Kearney, an uncle of Brendan Behan, but was not widely known until it was sung both at the GPO during the Easter Rising of 1916 and later at various camps where republicans were interned. Soon after, it was adopted as the national anthem, replacing God Save Ireland. The first edition of the song was published only in 1916.